(nie)odkryty Mendoza

Książki pożyczyłam od koleżanki z pracy...i jestem zachwycona! Zawsze czytałam kryminały, a tu komedia z wątkiem kryminalnym, rewlacyjnie i lekko napisana. Sympatyczny bohater, który wzbudza mieszane uczucia-nawet litość (!), potrafi niejednokrotnie doprowadzić do łez śmiechu... Polecam!!

soczysta pomarańcza

Udzieliły mi się klimaty wiosennych kolekcji Jila Sandera czy Gucci, eksponujące soczyste i odważne połączenia kolorystyczne na ten sezon. Znając jednak siebie, wybrałam kilka odważniejszych kolorów, które będę zestawiać klasyczną czernią, bielą lub szarością. To mój typ na wiosnę/lato. 

Postanowiłam również zainwestowac w dodatki. Nigdy ich nie doceniałam zbytnio, ale ich siła jest ogromna, potrafią ożywić każdy strój i nadać mu nowe oblicze. Co Wy o tym sądzicie?

T-shirt i dodatki- Solar

Byle do wiosny

Przesilenie w tym roku dało mi popalić, wszystko się skumulowało- zmęczenie, stres, lepsza pogoda... i tylko się cieszyć że przeleżałam 3 dni. Znów czuję się wypoczęta i chce mi się żyć. I z tym nastawieniem mam zamiar przetrwać... byle do wiosny...

ścigając zło... czyli agent 007 po polsku

Idąc na spektakl przygotowany przez Teatr Muzyczny CAPITOL, spodziewałam się musicalu, rodem z Brodwayu.... i stąd moje rozczarowanie. Lubię Bonda, muzykę i teksty z filmów znam niemal na pamięć, ale w całym spektaklu- rewii, zabrakło mi historii, która w jakims stopniu połączyłaby piosenki ze sobą. Przewywnik w podstaci Bonda w błyszczącym garniturze który z nienacka pojawia się między piosenkami i naśladuje robota imitując odgłosy które wydają roboty...był śmieszny i fajny przez pierwsze 15 minut, potem znudził się chyba każemu...

Przyczepić natomiast nie można się do samych piosenek, których słuchało się z przyjemnością. Czekoladowej karnacji Emose Uhunmwangho dała popis godny samej Tiny Turner w "Goldeneye". Najbardziej podobał mi się duet śpiewający spolszczoną wersję "Live and Let Die”- czapki z głów dla Tomasza Leszczyńskiego i Łukasza Wójcika którzy nawiązali do lat 60-tych i dzieci kwiatów.  Nie mogę też nie skomentować "A view to a Kill" który został zaśpiewany z charyzmą i oddawał w 100% Simona Le Bon wokalnie i wizualnie (różowy garnitur).

Moją ulubioną piosenką jest "We have All the Time in the World" Armstronga, niestety została kiepsko wykonana i w dodatku na samym końcu przez wszystkich... stąd mój niedosyt i opinia, że jednak mogło być dużo lepiej.

zdj.http://www.mmwroclaw.pl/334957/2011/1/30/james-bond-i-jego-kobiety-scigajac-zlo-we-wroclawiu-foto-recenzja